ENFUSİ BİR YOLCULUK


ENFUSİ BİR YOLCULUK
Bir minibüs kaptanıyım
Kalabalık yollar, telaşlı insanlar
Ardı ardına dizilen duraklar
Ve gelişinden habersiz olduğum bahar

                İlk durağa geliyorum
                Tek yolcu biniyor, adı Umut
                Gelecekten konuşuyor
                Hayallerden bahsediyor
                Yarınlar güzeldir diyor
                Ve beni hayata bağlıyor

İkinci duraktayız yine tek yolcu
Tembellik adı, hissediliyor yorgunluğu
Koltuğa yürüyecek hali yok
Oracığa çömüyor
Ağzından çıkan birkaç kelime
Sıkıldım, yoruldum, tükendim
Geç koltuğa otur diyorum
Sonra geçerim bakışı, geçiştiriyor

                Üçüncü durağa varıyoruz aheste aheste
                Yine tek yolcu kendisi mutlu, ismi Neşe
                Her şey güzelleşiyor biran
                Bulutlar açılıyor, güneş gülümsüyor
                Etraftaki laleler ilk kez görünüyor
                İçime doğuyor bir sebebsiz mutluluk
                Tüm hızıyla devam ediyor yaptığımız yolculuk

Bir sonraki duraktayız
Beklemekten yorulmuş bir kişi
Korkudan soramıyoruz Öfke’ymiş ismi
Neşe gizlendi koltuğa
Umut sıvıştı mı ne?
Tembellik!!!
O hala uykuda
Mecali yok başını kaldırmaya
Öfke hiç oturmuyor daim ayakta
Güneşe kızıp, insanlara sataşmakta
Bizimle ilgilendiği yok, gözü dışarda
Mantıklı sözü yok, aklı havada

                Bir sonraki yolcumuz aşk oluyor
                Hemen geçip sol koltuğa oturuyor
                Unutuyorum diğer yolcuları
                Karıştırıyorum yolları
                Hatırlamıyorum durakları
                Neşe’den daha şen
                Umut’tan daha ümitli
                Tembellik uyandı
                Öfke gizlendi
                Aşkın kokusu sardı her yeri

Bir sonraki duraktayız
İlk yolcumuz iniyor
Aşk’ın koltuğuna Hasret oturuyor
Umut susmakta, Neşe uykuda
Öfke bekliyor pusuda
Gözlerim yollarda Aşk’ı arıyor
Umut’tan bir ses BELKİ diyor

                Bir sonraki durak pek ıssız duruyor
                Durduğum anda tüm yolcular iniyor
                Bir yolcu gelir mi diye bekliyorum
                Arkadan bir ses irkiliyorum
                Nedir adın, ne zamandır ordasın
                İsmim Yalnızlık   diyor, ben hep burdaydım
                Sukutu dinlerken duyarsın sesimi
    Gözlerini kapatınca görürsün beni
    Bilemezsin kaç akşam beraber izledik yıldızları
    Kaç gece birlikte tattık şarabı
    Bana anlatırdın kabus olan düşleri
    Gerçekleşmeyen hayalleri
    Benimle paylaşırdın karşılıksız aşkları
    Aşkın ahrindeki azabı…

Kapı vuruluyor
Birkaç yolcu açıyorum
Arkama bakıp Yalnızlık’ı arıyorum
Saklansada orada biliyorum
Ve ben artık Yalnızlık’ı seviyorum.




Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

KORKU ...

KORKUYORUM

UZAKTAN SEVMEK

ALIŞILAGELMİŞ YANILSAMALAR

ERKEKLER NEDEN "SENİ SEVİYORUM" DİYEMEZ ?

GERÇEKTEN SEVENLER

SEN

ZAMANIN EKSİLTEMEDİĞİ AŞKLAR

SENİ SEVİYORUM DİYEBİLMEK...

Aşk şehrinde bir garip yolcuyum